Η νεώτερη ελληνική ιστορία έχει τεχνικά διαμορφωθεί με τη μέθοδο των εκρήξεων. Πυροδοτείται μια έκρηξη και αν το αποτέλεσμα εκτιμηθεί ως θετικό αφήνεται να επικρατήσει. Αλλιώς, αν το αποτέλεσμα δεν τους συμφέρει, προγραμματίζεται μια επόμενη έκρηξη. Και επανεκτιμούν. Πραξικοπήματα, κυπριακό, πράκτορες πολιτικοί αρχηγοί, τρομοκρατικά κτυπήματα, πυρκαγιές έχουν χρησιμοποιηθεί στην Ελλάδα ως προγραμματισμένες εκρήξεις αυτού του είδους.
Τέτοιες μεθόδοι και παραλλαγές τους, έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται σε πολλές περιπτώσεις μικρών, δυσκολο-χείριστων αλλά πάντα «υπό επιτήρηση» κρατών. Και δεν εννοώ τη «σημερινή» επιτήρηση της Τρόικας. Αυτά γίνονται μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο σε όλη τη Λατινική Αμερική.
Η υποτιθέμενη σημερινή κρίση είναι μια πράξη στην παραπάνω τακτική. Βέβαια προχωρημένη. Τώρα επίσημα το ελληνικό κράτος έχει παραιτηθεί της εθνικής του κυριαρχίας!
Μήπως ήρθε η ώρα να γίνουν αποκαλύψεις; Αλλά για ποιόν; Υπάρχουν κάτοικοι αυτής της χώρας που το λέει ακόμα η περδικούλα τους; Αν ναι τι κάνουν;
Ο σημερινός πρωθυπουργός μίλησε για περιορισμό της εθνικής κυριαρχίας πριν ακόμα ακουστεί λέξη για μνημόνιο. Τι ήξερε; Ή τι σχεδίαζε; Προφανώς ό ίδιος τίποτα. Απλώς εκτελούσε. Οπότε εμείς τι κάνουμε;
Η υπεράσπιση του Συντάγματος επαφίεται στον πατριωτισμό των Ελλήνων;
