Οι χτεσινές συλλήψεις της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας αφορούν παλαιόθεν φακελωμένη «μαριδούλα» της περιφερειακής τρομοκρατίας. Οι ανακοινώσεις της ίδιας της αντιτρομοκρατικής υπηρεσίας το λένε σαφώς. Το γιατί χτες είναι επίσης προφανές. Γιατί την προσεχή Δευτέρα αρχίζει η δίκη των συλληφθέντων για τα «τρομοκρατικά» χτυπήματα έναντι Ανδρουλάκη, Κατσέλη, Χηνοφώτη.
Αλλά οι χτεσινοί συλληφθέντες ανήκουν σε μια λίστα της αντιτρομοκρατικής, με ατελείωτους «υπόπτους». Μιλάνε για πάνω από 150 άτομα. Πάνω από 150 άτομα διασκορπισμένα παντού στην Ελλάδα. Με υποτίθεται κάποια σύνδεση με κάποιον, ο οποίος κάποτε σκέφτηκε πως και ίσως!
Όμως, αυτοί προφανώς δεν αποτελούν τρομοκρατική ομάδα. Υπό τουλάχιστον την έννοια του ότι δεν είναι ομάδα. Ουσιαστικά πρόκειται για εστίες λαϊκής αντίστασης. Και πώς είναι δυνατόν να μην υπάρχουν τέτοιες στον τόπο τούτο; Πώς και σκέφτηκαν οι διάφοροι φυτεμένοι γυμνοσάλιαγκες της σημερινής ελληνικής πολιτείας ότι ο λαός αυτός δεν θα αντιδράσει;
Και για ποια σημερινή ελληνική πολιτεία μιλάμε; Μιλάμε για τους πασόκους, οι οποίοι ναρκοθέτησαν μετά το 1980 τη χώρα και που σήμερα δεν πείθουν, όταν θέλουν να υπερασπίσουν την ορθότητα της πολιτικής των «αντιπάλων» τους. Δεν θα συνεχίσω με αναφορές στο ποιοι είναι σήμερα στην κυβέρνηση. Είναι γνωστό στο πανελλήνιον το πενιχρό και εν πολλοίς άθλιο βιογραφικό, του καθενός τους.
Αλλά το πρόβλημα δε σταματά στην κυβέρνηση. Κομματοτραφείς, κομματοδιαπλεκόμενες και κομματοεξαρτώμενες σπείρες έχουν καπελώσει όλο το φάσμα της σημερινής ελληνικής πολιτείας. Από τις επιστημονικές ομοσπονδίες, τα εργατικά συνδικάτα και τα μέσα μαζικής ενημέρωσης έως τα πανεπιστήμια.
Θα μείνω λίγο στα πανεπιστήμια στα οποία πιστεύω ότι εκεί η φαυλότητα εκτίθεται σε θεατές, οι οποίοι βρίσκονται στην πιο κρίσιμη αλλά και πιο δυναμική φάση της ζωής τους. Μην ξεχνάμε ότι παλαιότερα τα πανεπιστήμια συνδέθηκαν στη συνείδηση του μέσου έλληνα με τη βελτίωση της ζωής των παιδιών του, η οποία βελτίωση θεωρήθηκε ότι περνάει μέσα από το δρόμο της μόρφωσης.
Αλλά για απόψε μόνο ένα σύντομο προοίμιον περί της πανεπιστημιάδας μας. Σήμερα στα διάφορα ανά τη χώρα πανεπιστημιακά τμήματα, περίεργοι, επιστημονικά ανεπαρκείς κύριοι έχουν αναδειχθεί καθηγητές, πρόεδροι και ηγεμόνες. Έχουν αναδειχθεί μέσω της κομματοκρατίας, της οικογενειοκρατίας, του ρουσφετιού και της διαπλοκής για την κλοπή των ερευνητικών κονδυλίων. Κουνάνε πρόθυμα την ουρά τους σε καθέναν, ο οποίος έχει το χέρι του επί της στρόφιγγας του «κρατικού» χρήματος για την υποτιθέμενη «έρευνα»! Και την ίδια στιγμή αποκαλύπτουν το φασισμό τους σε κάθε νέο επιστήμονα με περγαμηνές μεν, εκτός κυκλώματος δε.
Να επανέλθω στο «αυγό του φιδιού», κατά τους κρατούντες και τους βολεμένους. Μόνο για μια εν κατακλείδι υπόμνηση. Όσο δεν καθαρίζει η μπόχα της διαφθοράς, ο λαός θα είναι με οποιονδήποτε τον αφήνει να ελπίζει στην πιθανότητα επανάστασης.
