Προχτές
έκανα τη διαδρομή Κυπαρισσία-Τρίπολη-Αθήνα. Από το νέο αυτοκινητόδρομο από
Αλλαγή και μετά. Μόνο ένα μικρό σημείο λίγο μετά την αρχή φαίνεται να μην είναι
έτοιμο ακόμα. Το έργο στο σύνολό του είναι εντυπωσιακό. Ακόμα και τώρα δεν
μπορώ να το πιστέψω ότι ολοκληρώθηκε. Θα ήθελα να υπήρχε τρόπος να πει κανείς σ’
όλους τους παλιούς σοφέρ, αυτούς που έχουν ήδη αποδημήσει, ότι Δερβένι και Κολοσούρτης
τέλος!
Ξέρω
ότι οι κατασκευαστικές κάνουν χορό κλοπής μαζί με τους νταβατζίδες τους πολιτικούς,
αλλά το έργο είναι έργο. Μπράβο!
Κατά
τα άλλα τα νέα τα ξέρετε. Οι λίγοι έλληνες που συνάντησα αισθάνονταν συνένοχοι
και φοβισμένοι. Έτσι τους έκαναν γιατί έτσι τους θέλουν. Οπότε δεν υπάρχει
ελπίδα επανάστασης. Και η περιοχή-Ελλάδα απλώς θα αλλάξει χέρια για άλλη μια
φορά στην πολύπαθη ιστορία της.
Στην
Αθήνα παραμονή Χριστουγέννων είχε κίνηση, δυσθυμία, φτώχια και ζητιάνους. Το
Κέντρο παραδομένο στους ξένους. Το μουσουλμανικό στοιχείο εμφανές. Πού πάμε
άραγε;
Η
κυβέρνηση διασπείρει αισιοδοξία. Της είναι εύκολο μιας και ελέγχει όλα τα ΜΜΕ,
μέσω της εξάρτησής τους από τα δανεικά. Αλλά υπάρχουν περιθώρια για οτιδήποτε
θετικό για τον έλληνα; Δε νομίζω.
Απαισιόδοξος;
Ναι, αλλά με ένα καλό βιβλίο, δώρο για τον εαυτό μου! Το γιό του δάσκαλου του
Γιάννη Ξανθούλη. Ο Ξανθούλης ποτέ δε με απογοήτευσε. Θα το διαβάσω στα ξένα και
θα σας πω. Πετάω αύριο ανήμερα Χριστουγέννων.
Καλά Χριστούγεννα!
