Το φάντασμα του κατοχικού πληθωρισμού ξαναπλανάται πάνω από την Ελλάδα. Οι τιμές στα βασικά αγαθά και τα καύσιμα έχουν εκτοξευθεί σε πρωτοφανή επίπεδα, καθιστώντας τη χώρα την ακριβότερη της Ευρώπης.
Ο λαός δυστυχώς δεν αντιδρά. Διάγει αποχαυνωμένος και τρομοκρατημένος από τους επαγγελματίες, προπαγανδιστές της πολιτικής και της δημοσιογραφίας.
Εχτές με περίτεχνα ρεπορτάζ, τα κυβερνητικά δελτία ειδήσεων ανάγγειλαν και πάλι αυξήσεις στα καύσιμα αλλά και στα βασικά είδη διατροφής, ακόμα και στο ψωμί. Για το ψωμί η πρόφαση είναι οι υποτιθέμενες αυξημένες τιμές των σιτηρών, παγκοσμίως.
Δε μένω στο γεγονός ότι η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι αυτάρκης στην παραγωγή σιτηρών, μετά την απελευθέρωση της Μακεδονίας. Εννοώ της σημερινής ελλαδικής Μακεδονίας και τίποτα άλλο. Από το 1821, ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης προέτρεπε τους μοραΐτες οπλαρχηγούς να συνεχίσουν τον αγώνα μέχρι να απελευθερωθεί η Μακεδονία, ώστε όλοι οι πολίτες του νέου κράτους να έχουν ψωμί να τρώνε.
Αλλά ας τα ξεπεράσομε αυτά. Αναφορές σε ελληνική επανάσταση διατρέχουν τον κίνδυνο να θεωρηθούν ρατσιστικές και οπισθοδρομικές, από τους διεθνιστές, τρικολόρ κυβερνήτες μας. Μην ξεχνάμε ότι στην Ελλάδα ο πιο εφαρμοσμένος μύθος του Αισώπου είναι ο μύθος της κολοβής αλεπούς.
Να μείνω για λίγο στο αλεύρι. Σήμερα, τα σούπερ μάρκετ στην Ελλάδα πουλάνε το κιλό το αλεύρι κατά μέσο όρο πάνω από 1 ευρώ. Η τιμή αυτή είναι η ακριβότερη από όλη την ευρωπαϊκή ένωση. Ακριβότερη με διαφορά! Να αναφέρω και το εξής. Εκτός ευρωπαϊκής ένωσης οι ακριβότερες τιμές αλεύρων στην ευρύτερη «περιοχή μας» συναντώνται στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, όπου το αλεύρι εισάγεται 100%. Οι υπάρχουσες εκεί αλυσίδες ευρωπαϊκών σουπερ μάρκετ πουλάνε το αλεύρι κατά μέσο όρο 1,5 dirham το κιλό, ήτοι 30 λεπτά του ευρώ το κιλό!
Και το παραπάνω είναι απλώς ένα παράδειγμα. Όσο προχωράμε σε πιο «μεταποιημένα» τρόφιμα, η ακρίβεια στην ελληνική αγορά είναι περισσότερο θεαματική. Για τα καύσιμα δεν φαντάζομαι να χρειάζεται να πει κανείς ούτε λέξη. Η κατάσταση είναι απελπιστική.
Η ερώτηση λοιπόν είναι γιατί; Γιατί η κυβέρνηση δεν μπορεί να «συγκρατήσει» τις τιμές; Προφανώς και εγώ έχω ακούσει όλο το σχετικό θόρυβο, που δημιουργούν όσοι επιχειρούν βαρύγδουπα να μας «εξηγήσουν» και «να μας δώσουν να καταλάβουμε». Εννοώ όλα αυτά για αναφορές σε χρηματιστηριακά προϊόντα και διαβουλεύσεις με τους «επιχειρηματίες», τον φοβερό και τρομερό αγώνα του τάδε υπουργού κατά των συμφερόντων και τα σχετικά.
Επιτρέψτε μου να διατυπώσω εδώ την άποψή μου επί του θέματος. Η οποία δεν είναι τίποτα περισσότερο από την «παλιακή» διδασκαλία στα εισαγωγικά μαθήματα «εφαρμοσμένης λογιστικής». Αναφέρομαι στη διδασκαλία των διαφόρων ευρωπαίων πανεπιστημιακών διδασκάλων όταν, τω καιρώ εκείνο, σε Γαλλία και Γερμανία συζητιόνταν το θέμα εφαρμογής αυτού που εδώ εμείς πολύ αργότερα ονομάσαμε ΦΠΑ.
Τότε λοιπόν οι διάφοροι, μακαρίτες πλέον, επεσήμαιναν την ανάγκη «ηθικής» από την πλευρά του κράτους, το οποίο εφαρμόζει το σύστημα του ΦΠΑ. Ακούω την αντίδραση του αναγνώστη. Τι σχέση έχει πάλι η ηθική; Εννοούσαν ότι το κράτος πρέπει πρώτα να ενδιαφέρεται για την πάταξη της αισχροκέρδειας ως οφείλει, για να προστατεύσει τον καταναλωτή, και δεύτερον για τις εισπράξεις των φόρων. Γιατί; Διότι αν ενδιαφέρεται πρώτα για το τι θα εισπράξει, τότε κατά βάση επιδιώκει την αύξηση των τιμών, ώστε να αυξηθεί το «μερτικό του». Λάβετε υπόψην, ότι όσο μεγαλύτερη είναι η τιμή τελικής πώλησης, τόσο μεγαλύτερο το εισπραττόμενο ΦΠΑ.
