Πέρασαν και τα φετινά Χριστούγεννα. Βρίσκομαι και πάλι στη Βόρεια Ευρώπη. Η γιορτινή ατμόσφαιρα καλά κρατεί. Η πολύ/καλοφαγία επίσης. Με δυσκολία θα πείσω ότι σκέφτομαι τους δυστυχισμένους και πεινασμένους της γης. Αλλά τους σκέφτομαι. Και πάντα την Πατρίδα.
Βρέθηκα για δύο ημέρες στην Αθήνα το προηγούμενο σαββατοκύριακο. Η φτώχεια που βλέπαμε πριν ένα χρόνο να έρχεται, φέτος ήταν εκεί. Παντού, αλλά στο κέντρο περισσότερο.
Τι είδα; Η «τριτοκοσμοποίηση» της Αθήνας έχει επιτευχθεί. Στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας δύσκολα συναντάς έλληνες. Και αν δεις κάποιους, οι περισσότεροι μοιάζουν σα να βγήκαν από τα πάλαι-ποτέ παρατράγουδα της Ανίτας Πάνια. Λυπάμαι που το λέω αλλά αυτή ήταν η αίσθησή μου. Και οι μετανάστες, αφρικανοί και πακιστανοί οι περισσότεροι. Με το παζάρι τους να αρχίζει πίσω από τη Νομική και να φτάνει μέχρι την Πανεπιστημίου. Και βέβαια τα πρεζάκια παντού και οι ζητιάνοι… Ανθρώπινες τραγωδίες καθένας ξεχωριστά και η σύγχρονη αθηναϊκή τραγωδία όλοι τους μαζί ή μήπως όλοι μας; Γιατί ποιος μπορεί να είναι αθώος για αυτή την κατάσταση;
Και βέβαια οι πολιτικοί με μπροστάντζα τον «Παπαδήμιο» συνεχίζουν να κοροϊδεύουν τον κόσμο. Και ναι θα τους σώσουν, και ναι τώρα βλέπουν το φως στην άκρη του τούνελ και κάτσε τώρα για αυτόν το φόρο και για εκείνη την περικοπή στο μισθό! Και ο ραγιάς-ραγιάς. Δυστυχώς.
Πιστεύω και εγώ ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να παραμένει στο ευρώ. Μέρα με τη μέρα η υπονόμευση της εθνικής κυριαρχίας παίρνει διαστάσεις εθνικής προδοσίας. Και η παραμονή της χώρας στο ευρώ απαιτεί την υπονόμευση αυτή. Αλλά μήπως η οικονομία ωφελείται με το ευρώ; Και για ποια οικονομία μιλάμε; Υπάρχει σήμερα παραγωγή; Τι παράγουμε από όσα βάζουμε στο τραπέζι μας; Ποιους ωφέλησε και ποιους ωφελεί λοιπόν το ευρώ; Αλλά και ποιος θα πάρει μια απόφαση εξόδου από το ευρώ; Οι σημερινοί πολιτικοί μας βλέπουν ως λύτρωση να μας διώξουν οι ευρωπαίοι ή να διαλυθεί το ευρώ. Δεν τολμούν να σκεφτούν ότι αυτοί πρέπει να επιλέξουν τη λύση! Και έτσι βρισκόμαστε στη σημερινή διαρκή αναμονή.
Και υπάρχει κυρίως η ανάγκη να σωθεί το Γένος. Και αυτό εύχομαι και φέτος._
είμαι 50 χρονων ελληνίδα και ζω στο κέντρο της Αθήνας.
ΑπάντησηΔιαγραφήευτυχώς έχω δουλειά. 5 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα και 18 εκπαιδευτικός. μισθος; 1147 ευρώ τώρα, 1400 πριν.
όταν βλέπω τον εαυτό μου στον καθρέφτη βλέπω μια κυρία απ' τα παρατράγουδα. δεν μπορώ ούτε να λυπηθώ γι'αυτό γιατί οι ενοχές και η συμπόνοια για τις άνεργες της πολυκατοικίας κουκουλώνουν τη θλιψη μου.